ταωνόπτερος

-η, -ο / ταωνόπτερος, -ον, ΝΜ, και ταωνόφτερος Ν

αυτός που έχει φτερά παγωνιού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ταώς, -ῶνος «παγώνι» + -πτερος / -φτερος (< πτερόν / φτερό), πρβλ. κυκνό-πτερος].